Sessiz Bilge : Esenceli - Ömerli Barajı

 Sessiz Bilge : Esenceli - Ömerli Barajı

" Tanrı ile Doğa Ana evli mi yoksa sadece iyi arkadaşlar mı ? " diye bir cümleye denk geldim  "Doğadaki Son Çocuk" kitabında  ve çok etkiledi beni. Çünkü bana kalırsa aralarında mükemmel bir uyum ve ahenk söz konusu... Doğa kusurlarıyla kusursuz bir bütün.... Ve ben doğanın her bir zerresine aşığım 💓

Noldu sana niye aşka geldin derseniz? Cevabım çok net : Esenceli Köyü-Ömerli Baraj göl kenarı. 

Çok vaktimizin olmadığı ama doğaya koşmak istediğimiz zamanlardan birinde. Nereye gidebiliriz diye haritalarda su kenarlarındaki noktaları araştırırken burayı gördük. 

İlk geldiğimizde köy kahvesindeki amcalar ile sohbet edip ne taraftan göl kenarına inebileceğimizi sorduk; bize köye yakın herkesin çadır ve karavan yaptığı noktalara yönlendirdi. Fakat biz daha izole bir yer arıyorduk; hayalimiz sessizliğin sesini duymak, huzur dolmak, bool oksijeni içimize çekmek, balık tutmak, kitap okumak.... İşte tam aradıklarımızı bulmak için farklı yollar denedik. Köye girmeden önce sağa doğru iki yol oluşuyor. ( Aşağıya doğru göl kenarına inen yol bize  çok dik geldiği için biz ormanın içine doğru ilerleyen daha uzun bir yolu seçtik.) İyi ki de seçtik... Ormanın içine ilerlerken 2-3 noktada yağmurdan dolayı zorlayan yarıklar vardı ama inanın bana buna değerdi.

  

Ormanın içlerine ilerleyince bir an için solucan deliğine İstanbul'dan girip başka bir noktadan çıktığımız hissine kapıldık. Oksijen miktarı birden değişti, gerçekten soluduğumun farkına varmışken ormanın içinden bize doğru bir dede geliyordu. ( yok yok ak sakallı dede değil 😅 )  Ellerinde mantarlar vardı, gölün karşı kıyısından her gün gelip mantar toplayıp  teknesine binip tekrar gidiyor. Onunla mantarlarla ilgili sohbet ederken nereye kamp yapalım göl kenarı nokta gösterir misin dediğimizde bize çoook güzel bir nokta gösterdi ve teknesine binip evine doğru yola koyuldu dedecim. 

Konum için linke tıklayabilirsiniz. Bu arada burada çok çeşitli mantarlar ve bitki çeşitleri var, bunları görmek doğanın tüm nimetlerinin bir bütün olarak güzellikleri efsane.

          

Burada ağacımızın dalları arasına sığınıp yuvamızı kurduk. Sonra sıra gece için odun toplamaya geldi. Ormanda kurumuş, kırılmış dallarını toplayarak bu ihtiyacımızı karşıladık. Dileyenler köy kahvesindeki Tuncay Bey'den çuvalını 40 TL'ye alabilirler. Gece soğuk olabiliyor bu yüzden kalın giysiler ve yakacak odun konusunda tedbirli olursanız keyifli bir kamp deneyiminiz olabilir. Ve geceye hazırlık bittiğine göre şimdi ortamın tadını çıkarma zamanı.... Hayalini kurduğumuz herşey burada vardı hatta bence fazlası bile vardı. Sandalyelerimizi, çayımızı, kitabımızı ve oltamızı alıp enfes bir gün batımını yakaladık. Durup durup Melih'e biz İstanbul'da mıyız gerçekten diye soruyordum. Giderseniz eminim sizde aynı hisse kapılacaksınız. Gün batımına doğru çaylarımızı yudumlarken ben kitabın büyülü sayfaları arasında Melih de olta ile imtihandaydı. 

Hava çok kararmadan akşam için güvenli bir şekilde ateşimizi yaktık. Biz ateşimizi yakarken nereden geldiğini bilmediğimiz bir inek arkadaş bizi ziyarete geldi bir süre takıldıktan sonra yine ormanın içerisinde kayboldu. Milyonlarca yıldızın altında yemeğimizi yedik. Ardından ateş başında sohbetimize eşlik etmek için ay ışığı katıldı aramıza. Ay ışığının tüm ormanı ve gölü bu denli aydınlatabildiğini bilmiyordum. Zifiri karanlık içerisinde resmen bir kapıyı açan anahtar gibiydi. Ve sonra bir ses işittim dalga sesi... Yok ya gölde dalga olmaz derken yaşayarak öğrendim ki gölde de dalga oluyormuş. (Ben deniz kenarında büyüdüğüm için göllerde dalganın olamayacağını düşünüyordum hep)   

Melly ile sohbetimiz esnasında ay ışığının aydınlattığı göl kenarında birşey gördüm sandım. ( malum uzağı bulanık görüyorum.) aaa yok yok gerçekten hareket eden bişey var... Hemen Melly seslendim o da baktı ve ışığı tutunca gitti. Bilin bakalım kim ziyaretimize gelmiş? Hayatımda ilk defa ıssız bir yerde kamp yapıyorum, ki Melly de öyle.. Ve karşımızdaki arkadaş bir çakal... İlk defa bir çakal ile karşılaştık. Hemen internetten neler yapabileceğimizi araştırdık. Köpek soyundan geldiklerini, gece sahneye çıkıp gündüz görünmediklerini, kendinden küçük canlılara saldırıp yiyebilen, sürü halindeyken birlikten kuvvet alabileceğini fakat çokta ürkek bir hayvan olduğunu öğrendik. Metaller ile ses çıkarmak, ışık tutmak, çadırınıza yakın noktada ateş yakmak, yüksek sesle bağırmak vb yöntemler ile birbirimize karşılıklı olarak zarar vermeden mesafe koyabileceğimizi okuyarak öğrendik. 

Ve gecenin ilerleyen saatlerinde sohbet ederken benim keskin kulaklarımla orman içinden bir şeyin bize yaklaştığını duydum ayağa kalkıp çadırımızın arka tarafındaki boşluğa ışığı tuttuğumda çakalla ile göz göze geldim. Ve sonra bir an korku ve endişe ile okuduğumuz herşeyi yaptık. Tam o sırada yağmur başlayınca çadıra girdik ardından sabaha kadar süren kuvvetli bir yağmur başladı. Gece bazen yakın, bazen uzak mesafelerde belirli aralıklarla çakal sürülerinin ulumaları eşliğinde uyumaya çalıştık. Ve sabah uyandığımızda Melih ile birbirimize bakıp " BAŞARDIK " dedik. 

Bu bizim için ilkti ve kendimizi özgüvenimiz güçlenmiş hissediyorduk bu sebeple boşluğa doğru yüksek sesle " SIKIYORSA ŞİMDİ GELLL ÇAKALLL" diye seslendik. Gelse ne yapardık inanın bilmiyoruz. 

Sizin var mı böyle tecrübeleriniz? Bu gibi durumlarda yöntemleriniz neler yorum yaparak bizleri de bilgilendirebilirseniz çok mutlu oluruz.

Doğa efsane bir öğretmen, bizleri şaşırtıyor, büyülüyor, kendine aşık ediyor, korkutup, güçlendiriyor, sarıp sarmalıyor ve yüreklerimizi huzur ile dolduruyor.  Tam bir " Sessiz Bilge "

Ne Var Ne Yok ?

🌳Lütfen doğayı temiz tutalım, orası hepimizin yuvası...

Yolculuğumuzda bizlere yoldaş olmak için blog sayfamızı ve instagram hesabımızı takip edebilirsiniz.

Türkiye'nin her yerindeki yeme-içme, eğlence, kültür, tarih vb. mekanları ile ilgili deneyimlerimizi google local guide hesabından takip edebilirsiniz.

Yolunuz açık, hikayeleriniz bool olsun⛺

                                                " Yolda Görüşürüz "